Kay tamis ng buhay sa sariling bayan.
Lahat duon ay ating pawang kaibigan,
Ang simoy sa bukid ay tunay na buhay,
Kamatayan ay langit, higit ang suyuan.

Halik na magiliw sa labi ng ina,
Sa bunso’y pumupog sa pag-uumaga;
Manga munting bisig ay ikakawil na
Sa leeg na pitang may ngiti sa mata.
Kay lugod nang mamatay nang dahil sa bayan,
Lahat duon ay ating pawang kaibigan.

Ang simoy ng hangin ay isang kama- tayan
Sa wala ngang bayan ina’t kasintahan!
Kay tamis ng buhay sa sariling bayan!