ดอกไม้วัยชรา
เหี่ยวเฉาอาจเพราะเหงาเกินไป
เธอยังรอการตัดสินใจ
เธอยังรอใครมาสูดดมเกสร

เธอร่วงโรยตามเวลา
ได้แต่มองการพัดพรากจาก
เธอวิงวอนด้วยสายตา

อยู่เคียงตรงนี้ก่อนยามนอนฉันคอย
มองเจ้าหลับไหล
เคยวาดฝันแสนไกลเมื่อยังน้อยเจ้า
เป็นดั่งดอกไม้เปล่งประกาย

เธอมองดูและคอยส่งรอยยิ้มมา
ยังเวลาที่ต้องพรากความหนุ่มสาว
เธอมองดูและคอยส่งรอยยิ้มมา
ยังเวลาที่ต้องพรากความหนุ่มสาว
เธอมองดูและคอยส่งรอยยิ้มมา
ยังเวลาที่ต้องพรากความหนุ่มสาว
เธอมองดูและคอยส่งรอยยิ้มมา
ยังเวลาที่ต้องพรากความหนุ่มสาว

ฉันและเธอต่างกัน ต่างแค่เพียงเวลา
จะไม่มีคำเอ่ยลา ไม่มีแม้แลมอง
ฉันเธอต่างกัน ก็แค่เพียงเวลา
เมื่อร่างของฉันสลายคงกลายเป็นดาวในนิทาน